Komunitate biziak

Nola neurtzen da erantzukizuna?

Galdera horrekin hasi zen Gi2030eko IKP (Ikaskuntza eta Praktika Komunitatea) prozesuaren bigarren saioa. Itxuraz erraza, baina benetan zailak eta premiazkoak diren galderak zabaltzen ditu. Estatuak botere politikoa mugitzen badu, eta merkatuak botere ekonomikoa, zer mugitzen du hirugarren sektoreak? Gi2030etik hipotesi bat planteatzen dugu: hirugarren sektoreak balioen boterea mugitzen ditu. Elkarteek eta kolektiboek ez dute soilik jarduera edo proiektuak kudeatzen; erantzunkidetasuna, zaintza, konpromisoa, kultura, sareak, ongizate kolektiboa eta eraldaketa soziala sostengatzen dituzte. Baina... nola neurtzen da hori? Nola egiten da ikusgarri balio ikusezin hori?

Bigarren saio honek, hain zuzen ere, galdera horiek aztertzea izan zuen helburu.

Geldialdi bat: hausnartzeko eta eraikitzeko espazioa

Dinamika eta kontzeptuetan murgildu aurretik, une batez geldialdia egin genuen. Eskertzeko, entzuteko eta elkarrekin konektatzeko tarte bat hartu genuen. Eduki teknikoetatik harago, prozesu honek konfiantzazko espazio bat sortzea du helburu, norberak bere helburua kokatu eta besteekin partekatu ahal izateko.

Lehen saioan landutakoa laburbilduz hasi ginen, testuinguruan jartzeko. Ondoren, neurketa-sistema baten oinarrizko egituran sakondu genuen: sistema itxi bat bezala ulertu gabe, baizik eta lankidetza batek baliozkoa egiten duena hobeto ulertzen lagun dezakeen tresna ireki gisa.

Ikuspegia zabaltzen duten erreferentziak

Bi erreferentzia inspiratzaile partekatu genituen:

• Hiru Ahizpak: unibertsitatearen, elkarteen eta erakundeen arteko lankidetzen balioa neurtzeko oinarri kontzeptuala.
• Erantzukizun Hitzarmen Biziduna: ekosistema baten osasuna mantentzen duten konpromiso eta erresilientzia sareak ikusgai egiteko modu berritzaileak proposatzen ditu, ohiko adierazleetatik haratago.

Bi adibide hauek baliagarriak izan ziren ikuspegi berriak irekitzeko eta balioa neurtzeko modu konbentzionalak gainditzeko.

Ikusezina bistaratzea

Isilean, lankidetza-proiektu bat eta bere garapen faseak bisualizatu. Ariketa horri esker, balorazioan funtsezkoak diren dimentsioak identifikatu eta izendatu ahal izan genituen: ezagutza sortzea, harremanak eraikitzea edo testuinguruak eraldatzeko gaitasuna, besteak beste.

Ondoren, estigmergia deritzon dinamika bat erabili genuen kolektiboki zein aspektu ziren garrantzitsuenak lehenesteko. Isiltasunean eta banaka egin genuen lehenik, eta gero taldean partekatu eta multzokatu. Emaitza: lehentasunen mapa kolektibo bat, etorkizunean partekatutako neurketa-sistema bat diseinatzeko abiapuntu gisa baliagarria.

Eta orain, zer?

Denborarekin errespetuz, bi orduren ondoren eten egin genuen saioa, hurrengoan hariari berriz heldu ahal izateko. Ez zen amaiera izan, baizik eta hasiera berri bat. Galdera berriekin, harreman berriekin eta proposamenekin atera ginen. Eta sentipen argi batekin: pixkanaka-pixkanaka, hirugarren sektorearen lana modu koherenteago eta bidezkoago batean baloratzeko bidean goaz.

Garrantzitsuena neurtzea ez da kopuru bihurtzea, baizik eta ikusgarri, ulergarri eta partekagarri egitea. Eta horretan ari gara: elkarrekin eraikitzen, gure komunitateak sostengatzen dituzten balioei balioa emateko hizkuntza komun bat sortzen.

Nahi baduzu, prestatu dezaket formatu laburtu bat sare sozialetarako edo komunikazio instituzionalerako. Prest?