Komunitate biziak

Aude Péronne ekonomia errelazional eta proiektu erregeneratiboetan aritzen den ikertzaile eta aktibista da. Bere ekarpen nabarmenetako bat izan da Sarafu sarea: Kenian garatutako komunitate-mailako moneta digitalaren ekimen honek tokiko ekonomiei tresna alternatibo bat eskaintzen die, diru nazionalerako sarbide mugatua duten testuinguruetan trukeak ahalbidetzeko.

Sarafu komunitate-inklusiorako moneta gisa funtzionatzen du, eta komunitateei aukera ematen die euren kreditu-sistema propioak sortu eta kudeatzeko, tokiko ondasun eta zerbitzuen balioan oinarrituta. Erabiltzaileek oinarrizko telefono mugikorren bidez irabazten eta erabiltzen dituzte Sarafu tokenak, internetik behar izan gabe; horri esker, sistema erabat eskuragarria da landa-eremuetan eta baliabide gutxiko inguruetan.

Teknologia egokiari eta gizarte-konfiantzan oinarritutako oinarriari esker, Sarafuk nekazarien, dendarien eta zerbitzu-emaileen arteko trukea errazten du, tokiko hornikuntza-kateak indartzen, elikadura-segurtasuna hobetzen eta erresilientzia ekonomikoa sustatzen. Sistema milaka erabiltzailetara hedatu da eta komunitateetako aurrezki-taldeekin integratu da, finantza-inklusioa eta auzokoen arteko lankidetza bultzatuz.

Pixkat gertuago, hona hemen Audek eta Will Ruddick-ek idatzitako testu bat, Almenaran (Cádiz) bizi izandako esperientzia deskribatzen duena: permakulturan eta soziokrazian oinarritutako komunitate bat, non Aude hainbat urteetan bizi zen. Ingurune komunitario hori “living lab” modura funtzionatzen da, zaintzaren, lankidetzaren eta memoria partekatuaren forma ez-transakzionalak esperimentatzeko espazio gisa.

Testuak Commitment Pooling (konpromisoen biltegia) kontzeptua aurkezten du, ekologia afektibo baten oinarri gisa: sistema bat non harremanak eta zaintzak ez diren datu-baseetan erregistratzen, ezta token edo metriketan itzultzen ere. Komunitatean bizi direnen memoria errelazionalean, gorputzean eta kolektiboan sostengatzen dira.

Commitment Pooling-aren funtsezko osagaiak

Konpromiso errelazional horren eredua honako osagai hauetan oinarritzen da:

• Testigantza: ekintzak ikusi eta aitortu egiten dira, kontzientzia kolektiboa sortuz.
• Erritmoa eta errituala: otordu partekatuak, lan-jardunaldiak eta zirkuluak harremanak berreraikitzen dituzten egitura biziak dira.
• Narratiba eta gorputz-memoria: gorputzak gogoratzen du buruak ahazten duena; zaintzaren keinuak esperientzia fisiko eta emozionalean gordetzen dira.
• Harreman-eremua: pertsona bakar batek ezta erakunde jakin batek ere ez du espazioa definitzen. Zaintzak egiten du “zona komun” bat, non ez dagoen jabetzarik, baizik eta elkarrekiko partaidetza.

Testuak Carlos, María eta Pedroren adibidea aurkezten du: zaintza-zirkulu espontaneo batean espazioa, konpainia eta konponketa eskaintzen diote elkarri. Ibjektuak edo dirua ez dira trukatzen, baina presentziaren eta aitortzaren bidez komunitatea eraikitzen da.

Alderaketa: Living Stewardship Agreement (LSA)

Commitment Pooling eta LSA biak dira harreman etiko eta elkarrekiko erantzukizunean oinarritutako sistemak, baina forma eta aplikazioetan alde nabarmenak daude:

Almenarako konpromiso-biltegia esperientzia komunitario eta sentsorialean errotuta dago. Bere ikuspegia da gu geu garela liburu kontablea, eta gure oroimenak, gorputzak eta emozioak direla edozein zaintza-sistemaren benetako azpiegitura.

LSAk, berriz, logika afektibo eta errelazional hori eskala handiagoko eta instituzio konplexuagoetako testuinguruetara egokitu nahi du, non erregistro esplizituagoak behar diren. Hala ere, ez du kontrola helburu: konfiantza eta elkarren arteko erantzukizuna sustatu nahi ditu. Adibide bat: DMLk eta River Don Project-ek batera egindako mapatze-esperientzia.

Bi ikuspegi hauek bat datoz funtsezkoan: etorkizuna promesaren, keinuen eta harreman bizien balioa berreskuratzean dagoela. Zaintza ezin da metriketan edo transakzioetan murriztu, eta elkarrekiko dependentzia da edozein ekintza etiko eta politikoaren oinarri.

Irudia: Jayce Pei Yu Lee